Zaterdag 18 juni 2016

Vandaag werden we wakker met zon, tijdens het ontbijt buiten verdween hij weer, maar bedacht zich en retourneerden op onze aardkloot! Wij liepen van af de camping naar het South West Coastal path. Het eerste gedeelte op handen en voeten naar beneden, een andere route terug graag. Het is helder en we kunnen Lizzard point duidelijk zien liggen. Het pad gaat wel op en neer, maar niet extreem stijl. Bij Praa sands is er een deel van het pad met de winterstormen verdwenen in de zee. We lopen een stukje om langs prachtige huizen, mooie erkers en geweldig uitzicht. We ontmoeten een mevrouw die al 40 jaar hier op vakantie komt, zij vraagt waar wij naar toe lopen, wij vertellen had wij het path lopen en eigenlijk wel langs het Rinsey house willen lopen. Volgens haar kan dat en dan moet je afslaan en vind je een pub een stukje verder. Lijkt ons een goed plan, maar de omvang van deze dame doet mij een beetje twijfelen aan de proef-ondervindelijke ervaring van deze route... Even later komen we een jonge man tegen, die geanimeerd vraagt waar wij begonnen zijn en plannen naar toe te gaan. ( Hij had vorige week van Lizzard Point naar Lands End gerend, 44 mile!). Hij vertelt ons dat het mooie huis op de top prive bewoond is, maar dat we door kunnen lopen, dan een tinmijn vinden en daar met prachtig uitzicht kunnen zitten. Dat doen wij, we zitten uit de wind in de magere zon, maar hebben inderdaad een spectaculair uitzicht. Ook op het Rinsey house op Rinsey point! Het schijnt diverse malen voor TV/film opnames gebruikt te zijn.
Ik zie de scene voor mij: 24 december, de wind komt van zee en neemt de vlagen zee water mee. Een chique geklede man komt bruusk uit de pompeuze voordeur, even later gevolgd door een rennende jonge vrouw. De wind wakkert aan.Heur haar bedekt direct bij buitenkomst haar behuilde gezicht: "Don't leave, Roger! Wait." De laatste kreet bereikte hem nooit, want die werd al weggeblazen door de hevige wind zodra deze uit haar mond kwam. De Land Rover stoof weg, de jonge vrouw kromp ineen....
Maar als ik door de verrekijker kijk, zie ik een jong stel zitten op het zonovergoten balkon. Hij gaat naar binnen om waarschijnlijk een g&t te halen, verder zie ik duikers of gewoon zwemmers, een schip voor anker liggen en kanoërs, die naar het strand gaan. We lopen terug en drinken wat bij het strand en gaan heel even liggen in de zon, dan vervolgen we weer onze weg. Bij thuiskomst is het warempel badpakken weer, dus we genieten nog in de zon, als deze weg gaat gaat ook de temperatuur ernstig omlaag, maar misschien zien we morgen de zon wel weer...